'Maar…maarmaarmaar…wie is toch die geheimzinnige loozjee waar iedereen het steeds maar over heeft?' , vroeg kleine rode vondeling zich vertwijfeld af.
'Ik snapt der helemaal niks van!!!'
Waldemar de Weimaraner keek vertederd neer op het kleine rode katje. '
Ach gossie, dat weet kleine rode vondeling nog niet! Logisch, je bent ook nog maar zo kort op deez' aard. Kom maar even bij mij in de mand liggen, jochie, dan zal ik het je uitleggen…'
En terwijl kleine rode vondeling zich in de grote mand behaaglijk tegen het gestroomlijnde taupekleurige hondenlichaam aan vlijde, zijn rode staartje netjes rond het kleine lijfje gekruld, trok Waldemar vanonder zijn geruite deken een stoffig fotoalbum tevoorschijn…
Met donkerbruine stem begon hij zijn verhaal…
'Kijk eens hier, mijn kind, dit is een van de eerste foto's die ooit van onze gast zijn gemaakt…'
Kleine rode vondeling staarde niet-begrijpend naar de oude zwartwitfoto. 'Een bejaarde man met een lange witte baard… Moet ik die kennen?' Waldemar snoof. 'Eh…wacht even! Ik weet het al! Is het soms…Sinneklaas?'
'
Dat is helemaal nog niet zo slecht gegokt, knulletje', prees Waldemar. ' Het is De Kerstman! Kijk, hier zie je een meer recent portret, waarop je kunt zien dat ik persoonlijk goed bevriend ben met De Kerstman…'
(Wordt vervolgd…)
Wil je het Kat en Hond-kerstverhaal in de juiste volgorde lezen? Klik dan nu op Kerstverhaal (13) – Het geheim van de Kerstman of begin bij het begin: Kerstverhaal (1) – Een estafettevertelling…
Lees ook:Kerstverhaal (19) – Engelen kijken…
Lees ook:Kerstverhaal (14) – De oogjes vallen dicht…
Lees ook:Kerstverhaal (18) – Hoongelach!
Lees ook:Kerstverhaal (17) – Kat met Een Boodschap
Lees ook:Kerstverhaal (15) – Een vreemde sensatie