Kleine rode vondeling dacht dat hij het wel snapte, al was deze info helemaal nieuw voor hem. Hij tuurde peinzend in de vlammen van het haardvuur, die langzaam begonnen te doven in de gloeiende as…
Eigenlijk had hij nog een heleboel willen vragen over De Kerstman, maar hij zag dat Waldemar de Weimaraner in slaap was gesukkeld en wilde hem verder niet lastig vallen.
Dus stond hij voorzichtig -om Waldemar niet te storen- op uit de grote hondenmand en ging hij maar in zijn eigen bedje liggen, ook al kon hij de slaap niet vatten. Met wijd open ogen keek hij naar de mooie kerstspullerjes die Anitapoes op de schoorsteenmantel ten toon had gesteld. Er stond een sneeuwbol op met een sneeuwmannetje waar een vreemd blauw schijnsel van afstraalde.
Waar haalde De Kerstman al die cadeautjes vandaan en hoe wist hij de adressen van alle kinderen? Hoe kon het dat rendieren konden vliegen? Wat zijn fookus en konzentraasie? En wanneer zou De Kerstman dan naar het dierenhuis komen? DAT soort dingen! Deze en nog talloze andere vragen hielden kleine rode vondeling uit zijn slaap…
Plotseling zag hij dat de directeur vanaf de rugleuning van de bank naar hem lag te staren. 'Wat scheelt er aan, kleine man?', wilde het hoofd van het dierenhuis weten. 'Kun je de slaap niet vatten?' 'Nee, meneer' , antwoordde kleine rode vluchteling. 'Ik vraag me af wanneer De Kerstman komt…en hoe het komt dat rendieren kunnen vliegen…en……en…en..' Er verscheen een minzame glimlach rond de lippen van de directeur.
'Maak je nou maar geen zorgen, knulletje. Dat is elk jaar weer een verrassing. De Kerstman komt wanneer hij komt, en niet eerder. Wacht nou maar af en ga nu maar lekker slapen…' En terwijl de directeur deze woorden sprak, voegde hij zelf de daad bij het woord. Langzaam maar zeker vielen zijn gouden ogen dicht…
En toen was er niemand meer wakker in het dierenhuis. Alleen de kerstman in zijn sneeuwbol straalde nog steeds zijn blauwe licht uit terwijl alle dieren zachtjes (en sommige wat harder) lagen te snurken…
(Wordt vervolgd…)
Wil je het Kat en Hond-kerstverhaal in de juiste volgorde lezen? Klik dan nu op Kerstverhaal (15) – Een vreemde sensatie of begin bij het begin: Kerstverhaal (1) – Een estafettevertelling…
Lees ook:Kerstverhaal (21) – Hulp voor De Kerstman
Lees ook:Kerstverhaal (23) – Epiloog
Lees ook:Kerstverhaal (17) – Kat met Een Boodschap
Lees ook:Kerstverhaal (20) – Kerstman draait door
Lees ook:Kerstverhaal (12) – Kleine rode vondeling snapt het niet…
rinkel de kinkel.. stierf de echo heel langzaam weg.. de oogjes waren dichtgevallen.. zachtjes rolden de resten kristal over de houten vloer.. Haar laatste blik nog gevangen.. de resten begonnen te gloeien en een vaag blauwachtig beeld van het laatste licht verdampte in een wolk en steeg op om daarna te verdwijnen.. het heldere licht in de kamer doofde langzaam.. en de duisternis waarmee alles was begonnen keerde weer terug.