Koortsachtig begon Waldemar te bladeren, totdat hij een geschikte afbeelding tegenkwam… ‘Ja, hierzo… Hoe zag de engel die je had gezien er precies uit? Zoiets als dit? Of dit?’
Kleine rode vondeling bestudeerde met aandacht de oude prentjes. Maar de engelen die op de foto’s stonden, leken in de verste verte niet op de engel die vannacht aan hèm verschenen was op de zoldertrap… 
Maar helemaal achterin Waldemars engelenboek zag hij ineens een plaatje dat hem een schok van herkenning bezorgde. ‘ZO zag mijn engel er uit, Waldemar! Of tenminste, zo ongeveer…hij had niet echt van die vleugeltjes, maar meer een verblindend licht…’ 
Waldemar staarde verbijsterd naar het plaatje dat kleine rode vondeling aanwees. ‘Maar…maarmaarmaar… Weet je het zéker? Dit is Kattenengel! Een héél belangrijke engel voor dieren!’ Kleine rode vondeling knikte plechtig. Ja hoor, hij wist het zeker. Waldemar duwde kleine rode vondeling met zijn leverkleurige natte neus en zachte drang zijn mand uit. ‘DIT moet de directie weten. Kom op, we gaan het meteen zeggen…’ 
Maar toen ze in de gang kwamen, troffen ze daar tot hun schrik een miserabel hoopje mens aan. ‘Ik weet ook niet hoe die hier terecht is gekomen’, zei Lolpoedel op een toon alsof hij per ongeluk in de hal had gepoept, wijzend op de ellendige figuur die -met een fles alcohol in de hand geklemd- languit op de grond lag. ‘Maar…eh… volgens mij is het De Kerstman…’
(Wordt vervolgd…)
Wil je het Kat en Hond-kerstverhaal in de juiste volgorde lezen? Klik dan nu op Kerstverhaal (20) – Kerstman draait door of begin bij het begin: Kerstverhaal (1) – Een estafettevertelling…
Lees ook:Kerstverhaal (12) – Kleine rode vondeling snapt het niet…
Lees ook:Kerstverhaal (18) – Hoongelach!
Lees ook:Kerstverhaal (17) – Kat met Een Boodschap
Lees ook:Kerstverhaal (14) – De oogjes vallen dicht…
Lees ook:Kerstverhaal (21) – Hulp voor De Kerstman