Kerstverhaal (23) – Epiloog

De ochtend na Kerst zat iedereen met een gevoel van welbehagen aan het ontbijt. Het waren weer hele mooie kerstdagen geweest!

 

De Kerstman drukte kleine rode vondeling aan zijn grote hart en zei: ‘Klein rood katje, je hebt een wereld van verschil gemaakt. Zonder jou had ik niet geweten waar ik dit jaar mijn inspi vandaan had moeten halen… Dankjewel!’

 

Kleine rode vondeling moest ervan blozen. ‘Ach…twas meer de engel, hoor!’‘Neenee,’ corrigeerde Waldemar de Weimaraner, ‘niets daarvan! JIJ bent degene die de boodschap van de engel goed heeft geïnterpreteerd en op precies het juiste moment in de groep heeft gegooid. Dat had ik je nooit nagedaan…’ 

De Kerstman krabde zich achter zijn oor. ‘Maar goed, nu moet ik nog zien hoe ik weer thuiskom…’ ‘He, wat jammer dat u alweer weggaat! Ik zal u missen’, verzuchtte Grijze Greet met spijtige blik.

 

‘Hee, kom eens kijken! Er loopt een heel raar hert in de tuin!’, riep Rooie Willem. Alle dieren snelden naar het raam. In inderdaad, buiten in de sneeuw liep een rendier.  

‘Rudolf!’, riep De Kerstman ontroerd uit terwijl hij de voordeur met een zwaai open gooide. ‘Hoe kom JIJ nou hier?’ Het rendier klaarde op toen hij De Kerstman zag. ‘Ik kon ineens weer vliegen’, zei Rudolf, ‘dus ik dacht: kom, ik ga De Kerstman ophalen!’

 

Dat liet De Kerstman zich geen tweede keer zeggen. Alles beter dan een auto of een tank! ‘Ik pak even mijn spullen, en dan ga ik met je mee!’ Maar het werd al met al toch nog avond voordat hij Rudolf en de andere rendieren (die verderop in het bos hadden staan wachten) naar behoren had ingespannen en van de juiste verlichting had voorzien. Om klokslag zeven uur nam De Kerstman plaats in zijn oude vertrouwde slede en steeg hij met een luidkeels ‘’HO!HO!HO!’ op om terug naar de Pool te vliegen. Alle dieren stonden in de tuin om hem uit te zwaaien. Het was een prachtig gezicht. 

Toen kleine rode vondeling die avond zijn mandje opzocht, lag daar tot zijn grote verbazing nog een pakje in. Nieuwsgierig maakte hij het open. Er zat een speelgoedaapje in, precies wat hij altijd al wilde hebben! Kon De Kerstman soms gedachten lezen of zo?

 

Hij speelde met het aapje totdat hij in slaap viel en hij droomde van een prachtige nieuwe wereld, waarin iedereen van elkaar hield en elkaar hielp als er problemen waren.

 

EINDE        

Lees ook:Kerstverhaal (19) – Engelen kijken…
Lees ook:Kerstverhaal (17) – Kat met Een Boodschap
Lees ook:Kerstverhaal (12) – Kleine rode vondeling snapt het niet…
Lees ook:Kerstverhaal (14) – De oogjes vallen dicht…
Lees ook:Kerstverhaal (21) – Hulp voor De Kerstman