Mensen kunnen hartverscheurend eenzaam zijn, vooral als ze bejaard zijn en alleen wonen. Maar al te vaak ben ik aangeklampt door grijze dames en heren die me zelfs na drie kopjes koffie nog niet wilden laten gaan omdat ‘de muren dan weer zo op ze afkwamen’. “Waarom neemt u niet een lief hondje of een leuke poes?” probeerde ik dan weleens voorzichtig. “Dan heeft u toch wat meer aanspraak…” “Ach, kind”, was dan steevast het gelaten weerwoord, “als ik morgen mijn heup breek of in een verzorgingshuis terechtkom, wie moet er dan voor dat beessie zorgen?” Dat is natuurlijk waar, maar aan de andere kant: het hoeft toch ook geen jóng beessie te zijn? Neem nou Fripou (11 jaar), Jeff (11 jaar) en Lucky (12 jaar) hier.
Op www.dierenasiels.com worden ze aangeprezen als ‘senior hond’, oudere hondjes, ideaal voor oudere mensen dus. Lange wandelingen hoeven ze niet meer, wél veel liefde en aandacht. Ideetje voor opa of oma?
Lees ook:Engelse hond speurt illegale mobieltjes op
Lees ook:Huisdieren leven een steeds luxer leventje
Lees ook:Koppel meldt zelf verwaarsloosde dieren aan
Lees ook:Eerste Duitse kat besmet met vogelgriep
Lees ook:Daten met je hond
Het is een goed idee, maar helaas werkt het zo niet.Wat wel een pluspunt is ,is dat een aantal bejaardenhuizen huisdieren toelaten, dit zou veel meer gestimuleerd moeten worden.Immers, er is niets zo erg dan je huis moeten verlaten omdat je er door je gezondheid niet meer kan blijven wonen en dan ook nog je lieveling (hond/ kat vogel enz.) achter te moeten laten is helemaal verschrikkelijk!Misschien hier een stimulans?!
Ja, dat is zeker zo, Cassepoester! Dit is dan ook één van de programmapunten van de Partij voor de Dieren: het recht om je dier mee te nemen naar een instelling.